Beyond the Whispering Echoes

Jakby ktoś włączył wszechświatową latarkę w najciemniejszą noc – i natychmiast ją wyłączył. Chwila światła, błysk sensu, a potem znów mgła, szum ciszy i wrażenie, że gdzieś bardzo daleko szepczą starożytni. Piosenka przejściowa: od gorąca do pustki, od ciała do ducha, od bólu do akceptacji. Wszystko jak w życiu – ledwie zdążyłeś poczuć puls, a on już ucichł, pozostawiając po sobie dziwne ciepło w piersi. Takie, od którego nie płaczesz, nie cieszysz się – po prostu stoisz, ogrzewasz dłonie i słuchasz, jak brzmi cisza.